feralny spacer do centrum

Po szpitalu umówiłam się, że pojawię się w agencji mieszkaniowej żeby zapłacić. I tak się zaczął dramat dnia dzisiejszego. Począwszy od straszliwie niewygodnych sandałków jakie z radością wdziałam rano... a skończywszy na desperackim złapaniu autobusu wracając do domu..
Potwierdziło się, że do centrum jest stanowczo za daleko żeby chodzić piechotą. W międzyczasie dowiedziałam się że piękne żółte rowery niestety są dla mnie niedostępne, gdyż na wyrobienie karty czeka się około 20 dni.. Aha żółte rowerki czyli system wypożyczalni rowerów ze stacjami rozsianymi po centrum, coś co działa już np w Barcelonie i podobno ma być też we Wrocławiu, a w Turynie jest od miesiąca. Bardzo się napaliłam że będę z tego systemu korzystać.. ale niestety. Z rowerowych wieści, to najlepsze rozwiązanie jakie mi zaproponowano to kupno roweru "z drugiej ręki" na magicznym targu, który tu podobno jest.. Inne wypożyczalnie są niestety jak widma i chyba pracują tylko w soboty i niedziele... A moja współlokatorka nie jest fanem aktywności fizycznej i jak dotąd nie znalazła nikogo kto mógłby mi pożyczyć rowerek. Może jakbym kupiła i jej zostawiła to zaczęłaby jeździć? hmm no to mam motywację hihi.
W ten fatalny dzień na dodatek mnie wzięłam nic na szpitalny obiadek i wracając do domu miałam ochotę wbić zęby w krawężnik...
Ah i jeszcze bankomat odmówił mi posłuszeństwa i po półgodzinnej pertraktacji (kiedy w międzyczasie zirytowałam paru Włochów) wydał mi zamiast 550 euro tylko 400. Oznaczało to, że następnego dnia czeka mnie ponowna wycieczka do Fabia od mieszkań..
Tego popołudnia nie znalazłam internetu. A jedyne na co miałam ochotę to wrócić do domu...
Cóż im dalej tym będzie lepiej... speriamo...

Komentarze (0)